ارتقای یادگیری حرکتی سالمندان با روشی غیرتهاجمی

به گزارش خبر 8 به نقل از خبرگزاری ایرنا

این کشف که در نشریه «علوم عصبی طبیعت» منتشر شده است، پیامدهای مهمی برای شناخت عملکرد مغز دارد و می‌تواند راه را برای درمان‌های جدید به منظور رفع مشکلات و بیماری‌های مختلف مغزی هموار کند.

تا پیش از این مطالعه، دانشمندان عمدتا از روش های تهاجمی یا غیرتهاجمی کمترهدفمند برای مطالعه ساختارهای عمیق مغز از قبیل استریاتوم (striatum) – بخش مهم برای یادگیری حرکتی – استفاده می‌کردند. این شیوه‌های سنتی یا مستلزم شیوه‌های جراحی بودند یا قادر نبودند بطور خاص مناطق عمیق‌تر مغز را هدف قرار دهند بدون اینکه به مناطق بالاتر تاثیر بگذارند.

محققان با اذعان به این محدودیت‌ها درصدد برآمدند تا به یک راه غیرتهاجمی و در عین حال دقیق برای تحریک این مناطق عمیق در مغز دست پیدا کنند تا بتوانند فرایندهای یادگیری حرکتی را بهتر بشناسند و بطور بالقوه آنها را بهبود دهند.

«فریدلم هومل» محقق حوزه مهندسی عصبی در دانشکده علوم حیات دانشگاه EPFL‌ سوئیس گفت: اختلافات مغزی یک بار شخصی و مالی بر جامعه تحمیل کرده و بر بیماران و خانواده‌های آنها تاثیر داشته و سالانه حدود یک تریلیون یورو هزینه دارند.

وی خاطرنشان کرد: ابداع درمان‌های موثر برای این بیماری‌ها به علت پیچیدگی‌ مغز و نشانه‌های مغزی همچنان یک کار چالش برانگیز است. رویکردهای درمانی کنونی برای مثال داروهای سایکوتروپیک بر مبنای پیشرفت های اخیر در علوم عصبی و فناوری عصبی نیستند، تاثیرگذاری محدودی و همچنین تاثیرات جانبی دارند.

هومل افزود: یکی از نگرانی های خاص در این زمینه سمپتوم‌هایی (نشانه ها) است که در مقابل رویکردهای درمانی کنونی مقاوم هستند و در بیش از نیمی از بیماران با اختلالات مغزی مهم مانند شیزوفرنی، سکته، اعتیاد و افسردگی روی می‌دهند.

در این تحقیق جدید ۴۵ مشارکت‌کننده سالم با تصویربرداری مغناطیسی «ام‌آرآی» کارکردی (fMRI) مورد بررسی قرار گرفتند. محققان همچنین از تحریک مداخله الکتریکی (tTIS) برای تنظیم فعالیت استراتیوم مغز استفاده کردند. در این آزمایش ها مشخص شد که تحریک مغز منجر به افزایش فعالیت در منطقه «پوتامن» (putamen) مغز می شود. این منطقه‌ در مغز در یادگیری حرکتی دخالت دارد. آنها همچنین دریافتند که این تحریک بر شبکه حرکتی مغز شامل مناطقی مانند تالاموس و نواحی حرکتی تکمیلی تاثیر دارد.

موفقیت این روش بستگی به حضور فعالیت مرتبط مغزی داشته است به این معنی که تحریک در دوران استراحت منجر به تغییراتی نشد. این مساله حاکی از این است که تحریک مغز بهترین نتیجه را در همراهی با فرآیندهای فعال یادگیری دارد. همچنین این مطالعه بر تاثیرات کوتاه مدت تمرکز داشته و تاثیرات بلندمدت همچنان ناروشن است.